Malbork - Kalingrad - Klaipeda

Hoewel het nog niet te zien is op ons routekaartje (dat moet gans vernieuwd worden, een heel gedoe), zitten we reeds in Vilnius! Onze fietsen staan bij Lina´s mama in Gargzdai en wij zijn met de bus naar Vilnius getrokken. We logeren bij Raf (een vriend van mij) en Lina, zijn vrouw en hun eenjarig dochtertje Ausrine. Xavier is toevallig op hetzelfde moment uit Belgie toegekomen en zit hier ook. Dit weekend trekken we naar een of ander postfolkfestival tegen de Letse grens, een reis in een reis in een reis als het ware. Voor we vertrekken wou ik nog even verslag geven van de laatste week, voor het te veel wordt om in een keer te schrijven. Hoewel, dat is het eigenlijk nu al een beetje, maar ik houd het desalniettemin kort.

We hadden u achtergelaten in Gdansk, alwaar we aan het citytrippen waren. We hebben aldaar nog een museumpje gedaan over de tijden van het communisme en het verzet, heel aanschouwelijk voorgesteld, bijna zo boeiend als een aflevering van "In Europa". We zijn daarna teruggegekeerd naar onze fietsen en tent in Malbork om aldaar het grootste en meest toeristische kasteel van Polen te bezoeken (zie foto´s), en ik moet zeggen dat het de moeite was, bijna zo goed als die aflevering van Mercator in Gdansk. Behemoth is er trouwens ook geweest en hun foto´s hangen bij de lijst van "belangrijke gasten van het kasteel". Nog twee nachtjes Poolse gastvrijheid gedaan, waarbij we een keer niet in onze tent mochten slapen, maar een heuse kamer kregen toegewezen. Uiteraard was er ook een koninklijk ontbijt inbegrepen.

Na wat complicaties aan de grens (gekkerds toch, die Russen), zijn we uiteindelijk toch vlot Kalingrad binnengeraakt. De chauffeurs zijn er even geschift als in Polen, maar er zijn minder wegen, wat het fietsen er geen pretje maakt. Na een nachtje in de hoofdstad, een stervende hond op de rijbaan (die we nog even in zijn heengaan begeleid hebben), nog geschifter verkeer en een auto vol gerookte vis (ik eet veel te veel vis tegenwoordig, dat heb je met een niet-vegetarische reisgenote) bereikten we de landtong die ons naar Litouwen voerde. In het Litouwse deel was ik al twee keer geweest, maar in het Russische nog nooit. Terecht, zo blijkt nu, het Litouwse is voorzien van fietspaden en tal van spectaculaire bezienswaardigheden, zoals de hoogste duinen van Europa en de heksenheuvel bijvoorbeeld (zie foto´s). Het kraantjeswater op de landtong bleek niet te deugen, of het moet iets anders geweest zijn, maar ik ben een nacht niet goed geweest. Sindsdien koken we ons water, hoewel er ook mensen zijn die zeggen dat dat niet nodig is. De laatste dag fietsen was er een met een nog zieke en vooral erg lege maag. En toen waren we in Klaipeda, en vervolgens bij Lina´s mama in Gargzdai waar we feestelijk onthaald werden. En hierbij ga ik het laten voorlopig. Tot de volgende, na het weekend ofzo, dan gaan we verder waar we gebleven waren.