Poolse gastvrijheid

Zo, hier zijn we dan weer. Dankzij een lokale gids hebben we internet gevonden in een bibliotheek in Grudziadz, een van de grotere steden op onze route. Terwijl ik dit schrijf, onderzoekt Melanie de mogelijkheden om een transitvisum voor Kalingrad te krijgen, dat stukje Rusland tussen Polen en Litouwen. Het zou ons heel wat kilometers besparen als we daar niet rond moesten. Bovendien is het net een heel interessant stuk om te fietsen: over de landtong die gedeeld wordt door Kalingrad en Litouwen, een mooi stukje natuur met veel zee en duinen.

Maar goed, ondertussen zitten we dus nog in Polen, waar we steeds beter onze plan weten te trekken. Onze woordenschat is beperkt, om het minste te zeggen, maar strategisch. Zo wordt men met de woorden 'tent', 'tuin', en 'een nacht' al snel als eregast onthaald in het gemiddeld Poolse huishouden. Vermoeiend is dat wel, zeker met onze nieuwe gedragsregel waarbij we dingen die ons aangeboden worden niet meer weigeren uit beleefdheid, zoals we dat geleerd hadden. Het blijkt trouwens net onbeleefd te zijn die eerste tas koffie te weigeren. Voor de gastheren is het immers de gelegenheid bij uitstek om meer te weten te komen over hun vreemde gasten. Met handen en voeten worden dan de meest eenvoudige dingen in grootse betogen uiteengezet (bijvoorbeeld: een fietser moet meer water drinken dan wodka; als het regent, houdt een tent je droog; of van hun kant: wij verkopen pluimvee; Dit weekend is het oogstfeest; vanavond grillen we worsten boven het vuur; wij zijn op bedevaart geweest en hebben er deze van flistende verlichting voorziene afbeelding van Maria van meegebracht.) De Polen zijn dus supergastvrij. Na die eerste koffie raak je meestal niet meer van tafel en moet je moeite doen om nog snel je tent opgezet te krijgen en je gerief te installeren. Daarna is het tijd om de moeizame conversatie verder te zetten. Overigens wendt iedereen zich het liefst tot Melanie. Ik kan ze daarin natuurlijk geen ongelijk geven. Een mevrouw die een beetje Duits machtig was, was wel erg expliciet: 'gij (waarbij ze naar mij gebaarde) koken, en wij (waarmee ze zichzelf en Mel bedoelde) buiten verder spreken'.

De Poolse drinkgewoonten zijn bekend: glaasjes wodka in een keer naar binnen kieperen. Wat ik echter niet wist, is dat niet alleen wodka, maar eigenlijk eender welke drank van een hoger alcoholgehalte hiervoor gebruikt kan worden. Zo hebben we bij het eenvoudige boerenpaar op leeftijd waar we vannacht logeerden, en die over een indrukwekkende collectie Mariaprenten beschikten (waaronder dat met discoverlichting), glaasjes advokaat (eierlikeur) achterover geslagen. En we moesten doorgaan tot de fles leeg was, eerder raakten we niet van tafel.

Dat is dan wel de mindere kant van de zaak: eigenlijk ben je moe en wil je op tijd gaan slapen om 's morgens fris en monter en op een fatsoenlijk uur te kunnen vertrekken. Dat lukt dus niet he. En uitslapen zit er meestal ook niet in, vanwege de zon die op je tent staat. Dat wil zeggen, als de haan des huizes je nog niet herhaaldelijk heeft toegekraaid. Het is zo erg dat we vanmorgen zelfs een beetje aan het morren waren over al die gastvrijheid en de ochtendlijke koffie die al aangeboden werd voor we goed en wel wakker waren. We waren wel een beetje beschaamd toen we, na het opbreken van ons kamp, binnenkwamen en er wederom, zoals gewoonlijk, een uitgebreid ontbijt voor ons klaar stond. Als we de kans hebben, doen we eens een camping om te bekomen van al die gastvrijheid en een avond op ons gemak te zijn.

Helaas lukt het hier niet om onze nieuwste foto's erbij te zetten. Dat zal voor een volgende keer zijn (normaal zijn er nieuwe foto's iedere keer dat we een nieuw berichtje posten). Wel heb ik vorige keer de rubriek 'uitrusting' toegevoegd, voor de mensen die geinteresseerd zijn in wat we allemaal meezeulen. De commentaar die erbij staat, zal in de loop van onze reis nog aangevuld worden. Het zal vooral interessant zijn te zien welke stukken de reis overleven en welke het wanneer begeven. Zelf zijn we toch alvast erg benieuwd.

De groetjes allemaal en tot de volgende keer maar weer.