Welkom op onze reisblog, waar je alles kan lezen over onze reis van zomer 2009 tot zomer 2010 door Eurazië. Bij het naar beneden scollen ontdek je de berichten en foto's, per land geordend. Verder zijn we erg trots op onze gedetailleerde materiaallijst en pech-onderwegrubriek. Deze zijn bedoeld als inspiratiebron voor eenieder die een lange tocht per fiets plant, of eenieder met interesse. Je ziet onze route op onderstaande kaart (google maps) en kan klikken op de routelijntjes voor meer informatie over een bepaald stukje (goed mikken). Heb je nog vragen of wil je graag meer informatie over een bepaald deel van onze route, dan mag je altijd mailen naar Bert of Melanie.

Veel leesplezier!

Melanie en Bert

Route


Route weergeven op een grotere kaart

maandag 16 november 2009

En het werd een vervolgverhaal

Inderdaad, om onze kijkcijfers een beetje op te luisteren hebben we gekozen voor een beetje meer spanning (van de naaktscenes hebben we, gezien er zich ook minderjarigen op het internet bevinden, maar afgezien). Bert had jullie in spanning achtergelaten wat betreft de fietsen op de tweede helft van de transsyberische trein, ik eindig straks met een heus Russisch douaneverhaal.

Bert had jullie reeds verteld over ons strakke plan de fietsen op voorhand aan de baggage af te geven, en er als welvarende tourist netjes voor te betalen. Zo gezegd zo gedaan, de avond voor vertrek nemen wij onze zadel- en slotloze rossen (we betalen per kilogram, en bovendien zijn ze zonder zadel een stuk minder aantrekkelijk ter diefstal) mee naar het station, om ze toe te vertrouwen aan onze ondertussen goede vrienden van het bagagedepot. Na de zajafka gevonden en betaald te hebben (enkel in Rusland kan dat: betalen voor het formulier – zajafka- dat je nodig hebt om achteraf nog meer te betalen, maar voor 25 roebel hoor je ons niet klagen), onze fiets op de weegschaal gezet te hebben (33 kg voor de twee) en klaar te staan aan de kassa om te betalen bedenkt Bert opeens dat hij toch wel graag zou weten of de fietsen samen met ons zouden treinen, kwestie van ongerustheid als we ze niet zien ingeladen worden in de kiem te smoren. Tot onze grote verbazing bleek dat niet zo: de fietsen zouden meegaan met de bagagetrein, die een dag na ons vertrok en bovendien nog een aantal extra tussenstops maakte. Onze fietsen afgeven, das een ding. Onze fietsen afgeven met het risico dat ze te laat in Vladivostok zouden toekomen (ons visum verloopt namelijk de 17e, dus 2 dagen na aankomst), das iets helemaal anders… . U hoort het al, een goed uur later stonden we samen met onze fietsen terug in de jeugdherberg, met het snode plan de fietsen daags nadien (volgens gekend scenario) onder de aandacht van de provodnika te brengen, die ons dan zou “verplichten” ze in het bagageruim te stellen. Eens op het perron, en de trein aangekomen, zijn we ze voor de zekerheid toch maar uit elkaar beginnen vijzen en voor we het goed en wel beseften stonden ze al netjes boven ons hoofd in de treinwagon. Leve de Russische onvoorspelbaarheid.

We zijn dus voorlopig zonder kleerscheuren Rusland doorgekomen. Morgen trekken we het land uit om de ferry naar Japan te nemen. ‘Waar zit nu het element van spanning?’ vraagt u zich (terecht) af. Wel, om in Rusland te verblijven heb je niet enkel een visum nodig, maar moet je eveneens binnen de drie dagen geregistreerd worden, en dit voor elke stad waar je langer dan drie dagen vertoeft (kwestie dat ze de interne migratie graag een beetje in de smiezen houden). Het duurdere hotel neemt dit normaalgezien gratis voor z’n rekening, het goedkopere hotel vraagt hier een beetje roebels voor, en mensen die bij iemand thuis blijven, wel, dat mag eigenlijk niet (tenzij de gastheer een brief stuurt naar iemand van binnenlandse toestanden met de melding dat jij daar verblijft). Uzelf registreren zou theoretisch gezien moeten lukken, al kan niemand je vertellen waar en wanneer je dat dan wel zou moeten doen. De aandachtige lezer weet meteen dat wij, om helemaal in orde te zijn met de Russische arm der wet, ons dus zowel in St.-Petersburg als in Moskou hadden moeten registreren. Diezelfde aandachtige lezer weet echter ook dat wij in beide steden bij aardige mensen thuis een bed aangeboden kregen (wel zelden langer dan de voorziene 3 dagen), en, gezien de afwezigheid van berichten over ingewikkelde registratieprocedures, we niet over de nodige papiertjes beschikken. Nu,voor ongeruste zussen, mamas en papas ons mailen met de vraag waarom wij niet flink in orde zijn en wat we daar in hemelasnaam ‘in de vremde’ aan het uitspoken zijn, enige zaken ter verdediging. We hebben namelijk aan mijnheer de grenswachter in Ivangorod gefvraagd hoe dat zat met die registratie voor ons – fietsende kampeerders -, die na wat gebrom met zijn collega ons de deur wees met een ‘ok, ok’. Ook de hotelmijnheer van in St.-Petersburg vertelde ons hetzelfde (om heel eerlijk te zijn bekeek ie ons eerst alsof we niet goed wijs waren ons niet te registreren, maar na eventjes te snorren op het internet dacht hij dat het misschien toch niet nodig was). Als Russen er al geen wijs uit raken… hoe moet ne arme tourist dat dan doen? Het wordt morgen dus een klein beetje spannend aan de grens, maar zoals dat gaat hier in Rusland: waar Roebels zijn, is een weg!

Melanie

2 opmerkingen:

  1. Zo zie je maar, wie rebels wil zijn moet r(o)ebels betalen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. hmm...
    nog steeds geen verdere reactie...
    hebben ze in de goelags geen mogelijkheid tot bloggen misschien?

    ik wil anders wel een kaartje met " het is helemaal geen ramp, maar net sneeuwpret in een siberisch strafkamp"

    toedeloe

    BeantwoordenVerwijderen