Welkom op onze reisblog, waar je alles kan lezen over onze reis van zomer 2009 tot zomer 2010 door Eurazië. Bij het naar beneden scollen ontdek je de berichten en foto's, per land geordend. Verder zijn we erg trots op onze gedetailleerde materiaallijst en pech-onderwegrubriek. Deze zijn bedoeld als inspiratiebron voor eenieder die een lange tocht per fiets plant, of eenieder met interesse. Je ziet onze route op onderstaande kaart (google maps) en kan klikken op de routelijntjes voor meer informatie over een bepaald stukje (goed mikken). Heb je nog vragen of wil je graag meer informatie over een bepaald deel van onze route, dan mag je altijd mailen naar Bert of Melanie.

Veel leesplezier!

Melanie en Bert

Route


Route weergeven op een grotere kaart

dinsdag 15 december 2009

Ningbo

Inderdaad Wim, het is vlot fietsen in Shanghai. Opgaan in de meute (bak)fietsen en elektrische brommertjes is de boodschap, en niet te veel stilstaan bij verkeersregels en dergelijke. Gelukkig hadden we op de boot nog Mario Kart geoefend op de Nintendo Wii.

We verblijven ondertussen bij Ben, een oude erasmusvriend van Melanie, in Ningbo, een kleinere stad (slechts 5 miljoen inwoners) op 2 uur bus van Shangai. Het is hier leuk vertoeven, met de mama die de hele dag thuis is en ons entertaint met chinese uitspraken en gewoontes. Wij amuseren haar op onze beurt met ons (West-)Vlaams en vreemde interesses. Zo zijn we vandaag mee op pad geweest naar de markt, krabben kopen enzo. We hebben ook de dieren gezien die Westerlingen, blijkbaar onterecht, schildpad noemen. Ze verkopen ze inderdaad levend in zakjes, maar het zijn geen schildpadden. Het verschil zit hem in de lengte van de neus en de dikte van het schild.

Vanavond hadden wij gekookt, nog maar eens gegrilde groenten met pasta, bij gebrek aan kaas voor lasagne (niet gevonden in de Auchan, waar ze ook al geen dozen vol croissants, noch banania hadden). Geen spek naar de bek van de conservatief tafelende Chinees. Gepekelde krab, met schel en al, dat gaat erin, maar een stukje gegrilde courgette, hmmm... De jeugd wist het wel te smaken. Er waren ook pannenkoeken, appelcake en brownie. Alsof dat nog niet genoeg was, had de vrouw des huizes, na het proeven van een stukje ongekookte pasta, en het verbijsterd zijn over de hoeveelheid suiker die in een cake gaat, voor de zekerheid ook nog maar een volledige rijstmenu op tafel getoverd. Met alle familie op bezoek, werd het een feestelijk gebeuren.

Ondertussen zoeken we naar de beste manier om op tijd in Hanoi (Vietnam) te geraken. Het liefst zouden we nog een stukje fietsen, maar of dat erin gaat zitten, weten we nog niet. Het gaat inderdaad allemaal nogal snel tegenwoordig. Maar af en toe moet dat, als we volgende zomer terug in Belgie willen zijn. Gelukkig is het na Hanoi even gedaan met verre verplaatsingen.

Eigenlijk hebben we ook nog een straf verhaal over de boot van Osaka naar Shanghai. Zoals in ons vorige bericht vermeld, hebben we geprobeerd onze fiets als bagage mee te nemen. Dat ging niet, wist de mens van de bagage ons te melden. Om ons punt, dat we toch 30 kg per persoon mee mochten nemen, kracht bij te zetten, begonnen we onze fietsen op het gemak in plastiek zakken te steken, vastberaden ze met ons mee aan boord te nemen. Dat hadden ze nog nooit gezien, de hele bemanning stond vertwijfeld lachend toe te kijken en een hogere piet moest erbij gehaald worden om ons ter orde te roepen. Zijn argument was eenvoudig: of je betaalt de 40 euro per fiets, of je komt niet mee. Deze man bezat overtuigingskracht, al was hij er wat laat mee: we konden enkel cash betalen, en waren op hierop niet voorzien. Gelukkig was meneer de hoge piet erg vriendelijk en gaf hij Mel een lift naar de dichtsbijzijnde geldautomaat. Onderweg vertelde hij dat er wel vaker buitenlanders per fiets deze boot namen, maar dat er nog nooit iemand problemen had gemaakt van die 40 euro. Tja, ze kenden Bert en Mel nog niet, waar het kan, rijden zij steeds de kanten af, ze zijn niet voor niets per fiets.

2 opmerkingen:

  1. Tetten.
    Excuses voor mijn taalgebruik, maar ik kon het gewoon niet maken mijn eerste officiële post op jullie blog niet met dit woord te starten. Ik kon ook niets anders bedenken trouwens. Mijn hoofd zit er nu eenmaal vol van.

    Verder ga ik het kort houden. Ik heb namelijk last van hippopotomonstrosesquippedaliofobie.

    Een niet zo toevalligen Tist.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anus...
    oftewel Bert... (ja de vorige was begonnen met vloeken hé) ge zijt met u tweeën al een aardig eindje opgeschoten... zelfs al een beke terug naar hier aan het komen...

    tis hier koud man...
    het dreigt zelfs naar ne witte kerst te gaan wat die dagen dan nog verschrikkelijk gezelliger maakt , jakkes...)

    enfin, tzal tof zijn om in de zomer jullie koppen nog eens te zien, kvond een paar dagen geleden foto's van bert net na senegal met zijn semi-skinhead coupke... dees is toch beter dan...

    enfin nog maar eens wat werken dan...
    toedeloe

    de man met korte broek

    BeantwoordenVerwijderen