Welkom op onze reisblog, waar je alles kan lezen over onze reis van zomer 2009 tot zomer 2010 door Eurazië. Bij het naar beneden scollen ontdek je de berichten en foto's, per land geordend. Verder zijn we erg trots op onze gedetailleerde materiaallijst en pech-onderwegrubriek. Deze zijn bedoeld als inspiratiebron voor eenieder die een lange tocht per fiets plant, of eenieder met interesse. Je ziet onze route op onderstaande kaart (google maps) en kan klikken op de routelijntjes voor meer informatie over een bepaald stukje (goed mikken). Heb je nog vragen of wil je graag meer informatie over een bepaald deel van onze route, dan mag je altijd mailen naar Bert of Melanie.

Veel leesplezier!

Melanie en Bert

Route


Route weergeven op een grotere kaart

zondag 28 februari 2010

Met een Chinees in Thailand

Jaja, u leest het goed: Ondertussen zijn we in Thailand aangekomen. We, dat zijn voor het moment niet enkel Bert en mezelf, maar includeert ook de Chinees die we onderweg hebben opgescharreld. Hij heet Lychee, al zal dat vast eerder iets als Lee Chee geschreven worden. Bert heet terug Pet, en ik ben voor de verandering iets wat klinkt als Malawie. Lychee was met de fiets op weg naar Bangkok, wij zijn met de fiets op weg naar Bangkok, zoiets schept een band. De conversatie over essentiele dingen (eten, waar slapen, de prijs, eventjes stoppen, ...) lukt prima. Diepere conversaties zitten er helaas niet in, gezien zijn engels niet veel beter is dan ons Chinees. Hij is 44, getrouwd, heeft een dochter van 14 en woont in Hangzhou (het derde punt van de driehoek met Shangai en Ningbo), dat is het zo een beetje. Oh ja, en hij sliep in Cambodja aan een dollar per nacht, en heeft (veel) mooie fotos van al die slaapplaatsen, die hij maar al te graag laat zien. Lychee blijkt ook een kenner te zijn in het tempelslapen, en is er een stuk minder schuchter en afwachtend in als wij zouden zijn, zelf borstel vragen om te vegen, toiletten zoeken zonder ze aangeboden worden, blijkbaar kan dat allemaal. Gisterenmiddag dachten we hem eventjes kwijt te zijn. Het niet vinden van een geschikte eetgelegenheid en de constante tegenwind hadden mijn moraal nogal doen dalen, en de dagetappe werd bijgevolg van 90km naar 50km ingekort. Gelukkig vonden we 'onze Chinees', zoals hij in de volksmond genoemd wordt, vandaag aan de Thaise grens terug. Gisteren had hij blijkbaar de geplande etappe afgelegd (tot vlak voor de grens), maar wegens een steeds terugkerende platte band had hij vanmorgen wat achterstand gelopen, en troffen wij - vroege vogels die flink op tijd uit de veren waren - hem aan de grens. Helaas kon zelfs onze professionele hulp, die hem verbood de lijm in brand te steken en aanmoedigde lang genoeg te wachten tot de lijm droog was, niet baten, en bleef de band met regelmaat van de klok een oppompbeurt eisen.

De grensovergang ging trouwens lekker vlot: beetje in de rij staan, beetje papiertjes invullen, en dankzij de vriendelijke banden van ons Belgenland met Thailand (hun koning lijkt dan ook verdacht veel op wijlen Boudewijn) kregen we een stempel die ons toelaat gratis 15 dagen in hun koninkrijk te verblijven. Dat vliegtuigtoeristen 30 dagen krijgen, daar hebben we ons reeds (bijna) bij neergelegd. We zijn wel al druk aan het kijken hoe we met een 'visa tripje' ons visum nog 2 weken kunnen verlengen, gezien we woensdag het gezelschap krijgen van 4 vrolijke vliegtuigtoeristen: Berts ouders, vergezeld door mama en papa Daniels (als in Steven Daniels).

We hebben besloten tijdens hun bezoek te gaan voor een beetje decadentie. Na onze 5 dollarkamers (waar zwaar voor werd onderhandeld) hebben we er in Bangkok eentje met zwembad, en vooral: ontbijtbuffet! Kost 10 keer de prijs van een 5-dollarkamer, maar sja, voor de prijs van een jeugdherberg in Europa kan ne mens toch niet sukkelen, denken wij dan. Het eten is hier trouwens alles wat we hadden verwacht van de Thaise keuken, die terecht zo bekend is, en we zijn hier nog maar nen halve dag! Voor minder dan een dollar kregen we vanavond een soort pakketje met pannekoeken en sojaseuten, vers uit de gigantische pan, mmmm. Het plan is alvast om hier ergens een dagje kookles te volgen, en dan maar hopen dat we er thuis ook iets lekkers van bakken.

Verse groentjes,

Melanie

3 opmerkingen:

  1. Aha! Tijd voor Thaise luxe, dat belooft!!!

    Laat het ontbijtbuffet u smaken en wees lief tegen het eerbare koppel Ma en Pa, want dat hebben ze met hun hoofdletter wel verdiend!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. de thaise keuken is inderdaad de wereldtop. echte thaien spenderen uren aan een gerecht. gehakt is mals biefstuk, dat eerst van vel ontdaan wordt, daarna in flinterdunne reepjes gesneden wordt en tot slot fijn gehakt wordt met een mes.
    en wijs geraken uit de menukaart is niet moeilijk:
    'phed pad phed' is letterlijk vertaald 'kip beetje pikant'

    Stilaan uitkijkend naar jullie thuiskomst...

    Ruben

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Vandaar de naam pimpampet, ik heb me altijd al afgevraagd waar die vandaan kwam. Beetje zoals de oorsprong van het woord'lama'.
    Morgen gaan we (hopelijk) de kneepjes van het vak leren, al vreek ik dat het enkel pad phed zal zijn, wegens gebrek aan kip.

    BeantwoordenVerwijderen