U kent het wel. U heeft mij of Bert massas mooie verhalen gemaild de afgelopen week, over al de kleine maar fijne akkefietjes thuis, het weer dat weeral mooier schijnt te worden, weekendjes bij de een of de ander, de mooie films die u heeft gezien of de boeken die u heeft gelezen. Eigenlijk heeft u, nu u er zo over nadenkt, best wel veel werk in dit mailtje gestoken. U heeft het niet enkel op rijm maar ook op muziek gezet, het lettertype gekozen dat de woorden het meeste eer aandeed, en dat alles op een bijpassende, zelf ontworpen achtergrond. Wat u niet begrijpt is dat u, ondanks het niet ontvangen van een foutmelding, maar geen antwoord krijgt op dit juweeltje. Allerlei gedachten spoken u door het hoofd. Was het achtergrondkleurtje te hel? Is er toch een foute zinsnede ingeslopen? Was het rijmschema incorrect? Als u heel eerlijk bent ligt er zelfs een beetje van wakker. (een beetje zoals de vrouw van Guido Belcanto's bakker, maar dan op een andere manier).
Bij deze kan u vannacht op beide oren slapen. Het ligt niet aan u, het ligt aan China! De Chinese overheid heeft immers beslist het vroeger af en toe "politiek onrustige" noordwesten van het land internetloos te maken Dit deel van China is pakweg even groot als West-Europa, en wordt bewoond door zowel Han-Chinezen als Uyghuren als andere etnische minderheden. Deze laatste twee zijn het blijkbaar niet altijd eens met het beleid uit Peking, wat de nodige strubbels tot gevolg heeft. Gezien het gebied waardevolle grondstoffen bezit, is het nodig het een beetje in de hand te houden, bijvoorbeeld tot het beperken van het wereldwijde web. Al heeft zowat iedereen hier een computer met internetaansluiting, de enige bereikbare webpaginas zijn de Eddy-Wallyaanse email sina.com, en vermoedelijk nog enkele Sinese politiek correcte websites, onleesbaar voor zij die de Chinese karakters niet machtig zijn. En spelltjes, die zijn ook nog algemeen beschikbaar. Oorlog voeren mag dus zeker, maar dan enkel virtueel.
We bevinden ons momenteel in Urumqi, de metropool van het gebied hier, tevens de stad ter wereld die het verst van enig oceaan ligt. Buiten gewelig lekker eten (zoals de dagelijkse verse noedeltjes, occasionele stukjes schaap op een stokje en zowaar zelfs een heuse met kaas belegde pizza), bevinden zich hier vooral de ambassades van Kazachstan en Kirgizie alwaar de huidige situatie van de laatstgenoemde, zo mailt mijn zus mij net, blijkbaar niet zo snor zit. Morgen gaan we bij de ambassade eens horen of het een goed idee is er te gaan fietsen. Om dit bericht een beetje interactief te maken, mag u ons ook mailen met reisadvies, bijvoorbeeld afkomstig van www.diplomatie.be. Om verder te gaan over Urumqi, ze hebben hier een jeugdherberg met een geweldige selectie DVD'tjes. Ze beschikt ook over een keuken, maar deze werd door het personeel opgeeist met de simpele melding op de deur dat ze anders aan hongersnood zullen sterven. Blijkbaar werkt deze tactiek, of werkt toch het slot op de deur. Verder in de opsomming zijn er massa's supermarkten, en kan er in het nabijgelegen zwembad gezwommen worden, al is amper de helft van de watermassa ontdooid.
Zoals overal in China hebben ze ook hier enorm lekkere thee, uiterst smakelijk bij het aanschouwen van de eerdervernoemde DVDtjes. Dat is, zo hebben we gemerkt, een van de luxes van een jaar op reis te zijn. Af en toe een dagje vakantie in je vakantie, daar moet ne mens natuurlijk genoeg vakantie voor hebben (drie keer "vakantie" in dezelfde zin, aaaah). Als je voor drie weken naar de andere kant van de wereld vliegt, heeft het weinig zin een van deze kostbare dagen te verhangen voor de televisie (al heeft de gemiddelde reiziger daar volgens mij soms zin in). Als het je een half jaar gekost heeft om daar te graken, sja, dan heb je die extra dag wel verdiend, al luidt het officiele verhaal dat we op onze visa aan het wachten zijn… . Tours hebben ze hier trouwens ook, en we hebben ons laten verleiden tot paardje rijden in het 'hemelse' meertje bij een bergketen, dat zodanig populair werd dat er 100 RMB toegangsgeld voor gevraagd wordt (ter vergelijking, een busritje kost 1 RMB, een portie noedeltjes 5 RMB en een nachtje jeugdherberg 40 RMB). Een chance dat paardrijden bij ons peperduur is, en we de toeristische infrastructuur hier graag financieel steunen (hm).
Om terug te komen op de ssentie van de zaak, en tevens een lang verhaal kort te houden: Vrees niet als we uw mailtjes niet beantwoorden, we zitten de volgende weken immers nog in geblokkeerd China. Daarna bevinden we ons ergens in het Kirgizisch gebergte (waar we hopen op meer schapen dan boze politici), en zal het aantal internetrijke computers ook op een half hand te tellen zijn. Onze Sina.com mail (lenaertsbert@sina.com) lezen we wel (toch voor de volgende 10 dagen of zo), dus als u ons wil bereiken, dat kan.
Alleszinds vele groeten vanuit verre oorden,
Melanie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten