Welkom op onze reisblog, waar je alles kan lezen over onze reis van zomer 2009 tot zomer 2010 door Eurazië. Bij het naar beneden scollen ontdek je de berichten en foto's, per land geordend. Verder zijn we erg trots op onze gedetailleerde materiaallijst en pech-onderwegrubriek. Deze zijn bedoeld als inspiratiebron voor eenieder die een lange tocht per fiets plant, of eenieder met interesse. Je ziet onze route op onderstaande kaart (google maps) en kan klikken op de routelijntjes voor meer informatie over een bepaald stukje (goed mikken). Heb je nog vragen of wil je graag meer informatie over een bepaald deel van onze route, dan mag je altijd mailen naar Bert of Melanie.

Veel leesplezier!

Melanie en Bert

Route


Route weergeven op een grotere kaart

donderdag 20 mei 2010

Afscheid van China

Jaja, het is zo ver, Kazachstan is erin geslaagd ons een degelijk visum te verkopen: amper een keer voor een gesloten deur staan en een dagje aanschuiven in de ambassade om hun fout recht te zetten, met als resultaat een visum dat de dag voor afgifte inging. Toch, om u de kans te geven te genieten van onze mooiste reisfotos tot nu toe, die dankzij Wim op het web zijn geraakt (danku Wim), nog eventjes een kleine China-evaluatie. Op websites van fietsreizen en dergelijke komt Zuid-Oost-Azie steevast als winnaar uit de bus als "the place to be" om met een stalen ros op rond te rijden. Wij geven ze ongelijk. Wie een goedkoop, gevarieerd en fietsvriendelijk land zoekt ver genoeg van huis moet in China zijn. Het land is groot genoeg om enorme variatie in landschap/eten/bevolking te tonen, en bovendien zijn al die stukken China netjes met elkaar verbonden per spoor, zonder vervelende grensovergangen of visaproblemen. Zelf slaap je in een proper bedje, en de fiets mag veilig en betrekkelijk goedkoop mee in de bagageruimte. Het eten is er geweldig (en tevens uiterst goedkoop), de hotels zijn van superkwaliteit (de meest fancy hotels, in zo goed als elke iets grotere stad te vinden, zijn de toppers, een tweepersoonskamer met ontbijtbuffet voor de prijs van een europese jeugdherberg voor 1 persoon). Buiten in hotels, waar je al gauw 40% korting in de wacht kan slepen als je er gewoon om vraagt is discussie over de prijs zelden nodig, Gewoon aanschuiven, eten en betalen wat men je vraagt. Mooi is dat! Belangrijkst van al in China is dat je als fietser recht hebt op een stukje weg, die vaak netjes geasfalteerd is, zelfs in de woestijn.
Dit gezegd zijnde, genieten we er wel van in Kazachstan aangekomen te zijn. De Russen zijn hier niet lief geweest, maar hebben er, tot ons grote plezier, het syrillisch alfabet en de kennis van de Russische taal achtergelaten. Bijgevolg slagen we er eindelijk weer in ons verstaanbaar te maken, en met gastheren toch iets van conversatie te voeren. Ook de prijs vragen en de weg zoeken is een stuk eenvoudiger hier. De Kazachse gastvrijheid blijkt ook legendarisch (of wij hebben boerenchance de juiste mensen tegen het lijf te lopen). De twee keer dat we vroegen onze tent in de tuin te placeren, werden we spontaan binnengevraagd, kregen we een maaltje voorgeschoteld en werd ons verzocht alsjeblieft toch een dagje langer te blijven. We zijn dan ook goed gezelschap ;). Kaas, brood en zuivelproducten zijn hier prominent aanwezig, en maken bijgevolg weer deel uit van ons dieet. Fijn is dat, brood met een tomatensalade en een stukje kaas ter picknick langs de weg. Uiteraard willen de Kazakken niet dat om het even wie al dit moois kan meemaken. Kazachstan en zijn geneugte, zo vinden zij, is iets voor doorzetters. Zoals u zich vast nog herinnert hebben we de Kazachse ambassade 5 bezoekjes gebracht voor een visum (de twee keer dat onze vriendin van in de jeugdherberg ging om onze paspoorten op te halen niet meegerekend), en eens in Kazachstan hadden ze toch graag dat we ons nog eens extra registreerden, en wel binnen de 5 dagen. Na 2 politiebureaus tevergeefd geprobeerd te hebben in stadjes onderweg, bezochten we het grote filiaal in Almaty, met nog meer vreugdevolle bureaucratie met incompetente officieren (wel in schoon kostuum, dat mag gezegd), die tijdens hun openingsuren het loket zomaar enkele uurtjes sluiten, ongeacht de twintig wachtenden. Maar de anhouder wint, en we kregen niet enkel een extra stempel, maar bovendien ook een extra blaadje in ons paspoort geniet. Bovendien wachtte ons 's avonds Dan, een Brit die Engelse les geeft, en tevens onze host hier in Almaty, met twee andere couchsurfers, voor de verandering met de moto op pad, en had de dag alsnog een feestelijke afloop.
Groentjes (met mosterdvinaigrette, op een stukje vers brood)
Melanie

Geen opmerkingen:

Een reactie posten