Welkom op onze reisblog, waar je alles kan lezen over onze reis van zomer 2009 tot zomer 2010 door Eurazië. Bij het naar beneden scollen ontdek je de berichten en foto's, per land geordend. Verder zijn we erg trots op onze gedetailleerde materiaallijst en pech-onderwegrubriek. Deze zijn bedoeld als inspiratiebron voor eenieder die een lange tocht per fiets plant, of eenieder met interesse. Je ziet onze route op onderstaande kaart (google maps) en kan klikken op de routelijntjes voor meer informatie over een bepaald stukje (goed mikken). Heb je nog vragen of wil je graag meer informatie over een bepaald deel van onze route, dan mag je altijd mailen naar Bert of Melanie.

Veel leesplezier!

Melanie en Bert

Route


Route weergeven op een grotere kaart

dinsdag 15 juni 2010

Azerbeidzjan, het land der gezellige plekjes

U leest het goed, Azerbeidzjan - of toch het stukje noord-westroute dat wij gefietst hebben- , is het land der gezellige plekjes. Overal langs de weg kunnen stukjes gras gevonden worden, alwaar de lokale (mannelijke) bevolking massaal zit thee te drinken aan kleine tafeltjes, ons met wilde gebaren, gefluit en rauwe kreten uitnodigend hetzelfde te doen. Vrouwen zijn hier niet te zien, tenzij dan in huizen, in de winkel, of aan de bron. Geen wonder dat een van de jonge kerels van het restaurant waar we om water vroegen, het feit dat ik mee kwam helpen de flessen te vullen (enerzijds uit aardigheid, anderzijds om te zien waar het water vandaan kwam) dan ook als een rechtstreekse uitnodiging van mijn kant zag. Volledig het feit negerend dat ik met een mannelijke compagnion op weg was, vroeg hij me mee achter het huis te komen. Nietsvermoedend volgde ik hem, al bleef hij verdacht dicht in mijn buurt, en trachtte hij mij bij de hand te nemen. Eens buiten het zicht van zijn medebewoners werd zijn bedoeling helemaal duidelijk, toen hij met getuite lippen dichterbij kwam. Driewerf helaas, moest ik toch wel passen voor deze vriendelijke invitatie. Met het Rusische woord "moesch" "moesch" (waarmee dan de echtgenoot, of in dit geval Bert bedoeld wordt), ging ik vlot terug naar de rest van de bende. Er bleek echter geen kwaad geschied, de kerel bleef zowel tegen Bert als tegen mezelf erg vriendelijk, al probeerde ie bij het tonen van de plaatselijke bron toch wel weer iets te dicht bij me te lopen dan me lief was. Gelukkig was Bert er deze keer wel bij (een ezel stoot zich immers geen twee maal aan dezelfde steen), en was die dan ook de uitgelezen persoon om in het midden te lopen.

Terug naar de gezellige plekjes, die ervoor verantwoordelijk zijn dat wij niet, zoals onze Franse vrienden, in 5 dagen het land uitgefietst zijn. We hebben vakantie, zo blijkt opnieuw als we van 13 tot pakweg 16u30 middagpauze nemen onder een boom, met als motto "het is te warm om te fietsen". Dankzij de vrienden van het zomeruur kan er dan gefietst worden tot een uur of 21, dus geen nood, we komen nog steeds langzaam maar zeker dichter bij huis. Morgen passeren we de grens met Georgie, naar verluid een waar gastronomisch paradijs. We gokken dan ook dat onze vakantiemodus nog wat meer versterkt zal worden, met heuse culinaire hoogstandjes als middagmaal, ter vervanging van de variaties op pattat, tomaat, komkommer, bonen en aubergine die we hier in Azerbaijan dagelijks bereiden (van salades tot spaghetti's en zowaar vandaag zelfs met puree!). Ook blijkt Georgie erg bekend om zijn lekkere wijnen (verbannen in Rusland, en erg duur in China, ZO-Azie en Kazachstan), dus benieuwd hoe dat met fietsen te combineren zal vallen. Het plan is alleszinds om in Georgie (vanaf morgen dus) het vakantienemen te laten primeren op het fietsen, kwestie dat we hier niet al te snel weer zullen passeren. De mens heeft de bus immers niet voor niets uitgevonden. Het beeld van de passerende fietsers zal er niet door geschaad worden, gezien al het fietsend volk dat we hier zien passeren wel "echte" zijn. De hoogvliegers van deze passanten waren toch wel de Zwitser en de Fransman. De Zwitser had het stoere plan opgevat in juli (u weet wel, een der warmste maanden van het jaar) Kazachstan door te fietsen. Wij hebben dat stuk met de trein gedaan, en erg veel bomen of andere mogelijke schaduwbrengers hebben we niet gezien, zo vertelden we hem. Hij was echter niet onder de indruk, de bedoeling was immers om het moeilijk te hebben. In dat geval heeft ie niet slecht gekozen. Na deze Zwitser (tijdelijk op weg met een Duits koppel dat eveneens alles per fiets wou doen), passeerde ons een Fransman, met maar liefst 6 extra buitenbanden mee! Hij plande na Centraal-Azie in Afrika te gaan fietsen, en vreesde dat die daar niet gevonden zouden kunnen worden. Op onze sugestie of hij ze niet ergens zou kunnen laten opsturen, reageerde hij dat hij het risico niet wou lopen ergens twee weken of meer te wachten op post. Hij had vrienden in Georgie, en al is de kans erg groot dat hij daar opnieuw passeert op weg naar Afrika, toch wou hij de 6 (6!) kg bagage die hij pas in Afrika nodig had niet achterlaten, kwestie van steeds vrij te zijn zijn route te veranderen. Geen wonder dat hij de bergzones meed, en bij voorkeur op vlak land reed, al zag hij er niet eens zo zwaar geladen uit. Wij besluiten uit deze ontmoetingen dat wij geen "echten" zijn, en als we er nog eens over nadenken, vinden we dat niet eens zo erg ook. We zullen op ons ommetje door Georgie nog eens aan hen denken en een glas wijn drinken op hun gezondheid.

Gastronomische groenten,
Melanie



4 opmerkingen:

  1. ge kunt die vlotte jongens ook altijd afleiden met een slinkse "moeshemarremarremarre" en dan wijzen in de verte, alvorens het hazepad te kiezen!

    en anus wat een vette sjnor man!

    hier is de NVA helaas serieus gewonnen en zijn onze 2 "mannelijke" gerbils er toch in geslaagd om voor nakomelingen te zorgen...

    tot snel, maar kom niet thuis tussen 19 en 31 augustus hé, want dan zijn wij zelf weg...

    toedeloe

    P.S. bedankt voor het kaartje vol bakken informatie en zinnige boodschappen... (zwijn ongein, koppijn-wijn, nijn-tje,...)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. NIET TE DOEN!!!

    Na het lezen van jullie epistel heb ik maar 1 woord te zeggen: TOERISTEN!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. En laat dat nu net de bedoeling geweest zijn...

    BeantwoordenVerwijderen