Regen? Daar kan ik niet tegen...

Gegroet u allen daar in het mooie en erg nabije Belgie,

Onze laatste week te trein te boot en op de fiets is ingegaan met, u dacht het al, een paar lekkere dagen regen. Voor ons, doorwinterde fietsers die blij zijn 's morgens niet door de zon gewekt te worden en om ons regengrief eindelijk nog eens te kunnen benutten, valt dat best wel mee. Enkel best vervelend dat alles steeds natter wordt, wegens gebrek aan droge momenten. Voor Wim, Nele en Jasper, die uit het thuisland extra tot exotisch Tsjechie komen om wat rond te fietsen (zonder regenbroek, tsss) is het iets minder jolig. Jasper kan bij stops moeilijk spelen als alles nat is, en helaas wordt ook zijn kar, zoals uiteindelijk alles bij dit soort zondvloed, steeds een beetje natter. Vandaar dat de plannen op dit eigenste moment herschreven worden, in het droge toeristeninformatiebureau. Waarschijnlijk wordt het een inkorting van de route, en ondertussen wat Tsjechische bezienswaardigheden bewonderen: van kastelen met beren tot de lokale bieren, en vooral een droog nachtje ergens in een herberg zodat de natte onderbroeken die al twee dagen op onze fiets hangen eindelijk drogen kunnen. Verder is het uiterst gezellig, zo gevierend rondrijden, al ziet de gemiddelde fietsdag er nu een beetje anders uit. De ochtend duurt een uurtje langer (begint helaas ook vroeger, ongeacht de bewolking), maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door het stevige tempo dat erin gezet wordt (helaas ook in de bergop). De paadjes zijn een stuk gezelliger en fietsvriendelijker (met dank aan Wim en Nele voor de zorgvuldig uitgestippelde route), maar gaan helaas ook meer op en neer dan onze vriend, de grote weg. De nachten brengen we door op de camping, waar Bert en ik steeds opnieuw een beetje moeite hebben met het betalen voor enkel een stukje gras. Gelukkig was er de eerste dag ook zwembad aanwezig (gratis, wegens slecht weer en bijgevolg geen redder), en kostte het op dag twee maar twee euro per persoon (maar dan wel zonder douche...). Gestaag komen we dichter bij de Duitse grens, waar de trein ons vlot zal vervoeren naar de auto van de papa van Bert (anders zouden we te laat zijn voor het eten, en wie wil dat nu?), en kunnen we fijn thuis blijven als het nog eens begint te gieten, met een warme chocomelk en een filmpje. In het weekend dan toch... .

Melanie